Kotew, która może być określana również kołkiem, łącznikiem, kotwą, ankrą bądź ankrem, stanowi składową część konstrukcji. Jak sama nazwa wskazuje kotwy gruntowe służą do kotwienia, a więc do mocowania. Są wykorzystywane nie tylko do zabezpieczania ścian, ale także do usztywniania, podpierania czy stabilizowania. Zastosowanie kotew gruntowych w celu wzmacniania budynków nie powoduje naruszenia ich konstrukcji.
Kotwy a kryteria podziału
W odniesieniu do rodzaju podłoża, w którym kotwy są stosowane, można podzielić je na kotwy gruntowe i kotwy skalne. Z uwagi na czas użytkowania kotwy są dzielone na kotwy stałe i kotwy tymczasowe. Jeżeli punktem wyjścia podziału będzie użyty do cięgna materiał, wówczas będą to kotwy linowe (splotowe) oraz kotwy prętowe.
W celu zespolenia kotwy gruntowej z podłożem stosuje się iniekcje, czyli zastrzyki. Mogą one być pojedyncze lub wykonywane wielokrotnie. Zadanie kotwy jako konstrukcji nośnej polega na przeniesieniu sił rozciągających na grunt, do którego została zakotwiczona. Kotwy gruntowe są wykorzystywane do stabilizacji skarp, nasypów drogowych, nabrzeży portowych lub słupów i masztów komunikacyjnych.
Budowa i zastosowanie kotwy gruntowej tymczasowej
Kotwa gruntowa tymczasowa jest zbudowana z buławy, cięgna o długości wolnej oraz zakotwienia. Posiada możliwość przenoszenia znacznych sił rozciągających na nośne pokłady podłoża. Warto jednocześnie zaznaczyć, że czas użytkowania kotwy gruntowej tymczasowej wynosi maksymalnie dwa lata.
Kotwy tymczasowe są stosowane przede wszystkim w trakcie wznoszenia budynków. Są wykorzystywane do podpierania tymczasowych, różnorodnych ścian oporowych. Chodzi w tym przypadku o grodzie stalowe, ściany szczelinowe bądź berlińskie, czyli obudowy głębokich wykopów.
Kotwy gruntowe spełniają różnorodne role, są funkcjonalne, potrzebne i praktyczne, ponieważ można bardzo szybko je zainstalować, a co więcej, ich działanie jest natychmiastowe, przy czym mechaniczna ingerencja w strukturę konstrukcji została ograniczona do niezbędnego minimum.